jueves, 28 de enero de 2010

ANGUSTIA , MIEDOS , ESTRÉS , PÁNICO, OBSESIONES.... ¿PODEMOS ELIMINARLOS?

Los trastornos de ansiedad han aumentado en los últimos años y parece que la tendencia es que lo sigan haciendo. Si tenemos en cuenta que la ansiedad es una emoción que se pone en marcha al percibir una amenaza, podemos concluir que su aparición nos indica que hay que aprender a afrontar algo o bien cambiar alguna cosa. La pregunta es qué y cómo modificamos hábitos tan arraigados...


ANSIEDAD. La ansiedad es una emoción común a todos los seres humanos cuyo fin es la supervivencia. Por lo tanto, es una emoción necesaria, indispensable para afrontar situaciones de la vida diaria que requieren de nuestra atención.
Sin embargo, en ocasiones, la ansiedad se dispara con demasiada frecuencia y con una intensidad injustificada. Y, en lugar de ayudarnos a afrontar la situación, la ansiedad nos paraliza, nos bloquea y hasta puede impedirnos hacer una vida normal. Es entonces, cuando hablamos de trastorno de ansiedad.

PÁNICO. El ataque de pánico o crisis de angustia es la manifestación más extrema de la ansiedad. La persona que lo sufre se siente invadida, de repente, por unos intensos síntomas físicos (dificultad para respirar, mareo, opresión en el pecho, sudor, entre otros) y la convicción de que le va a ocurrir algo terrible, como de que va a morir o a volverse loco.

Sin el tratamiento adecuado, los trastornos de ansiedad se cronifican y se complican con otras patologías orgánicas o bien mentales, como la depresión.


AGORAFOBIA. Lo más habitual, cuando una persona sufre un ataque de pánico y no recibe tratamiento adecuado, es que empiece a desarrollar miedo a que esa experiencia tan sumamente desagradable se repita. Entonces, suele evitar determinadas situaciones (quedar con amigos, viajar, entrar en lugares concurridos…) donde escapar o recibir ayuda podría resultar difícil, hecho que puede complicar el problema.

FOBIAS. Las fobias que vemos con más frecuencia son aquellas que incapacitan a la persona para hacer una vida normal. Como por ejemplo, la fobia social (dificultad para hablar en público o bien para relacionarse con otras personas), o la fobia a volar. También son frecuentes las fobias ocasionadas por algún acontecimiento que el paciente ha vivido como traumático (por ejemplo, a raíz de un accidente, se puede desarrollar una fobia a conducir, a las alturas, a ir a determinados lugares, etc…). Las fobias pueden ser adquiridas o aprendidas.

Con un tratamiento especializado cognitivo-conductual casi la totalidad de los pacientes se recuperan.

OBSESIONES. Las personas con obsesiones tienen, de forma involuntaria y recurrente, una serie de pensamientos, ideas o imágenes desagradables (obsesiones) que le producen un intenso malestar y, para reducir este nivel de angustia o ansiedad lleva a cabo conductas o pensamientos en forma de ritual (compulsiones).

Las obsesiones pueden tener contenidos muy diversos como: miedo a la contaminación, a seguir impulsos violentos o agresivos, a sentirse excesivamente responsable de la seguridad de otras personas, excesiva preocupación por el orden, la colocación de las cosas o la simetría, entre otros…La persona entra en un círculo vicioso obsesión-compulsión que le incapacitará si no recibe ayuda profesional.

ESTRÉS. Decimos que una persona padece Estrés cuando percibe que no posee los suficientes recursos para afrontar una situación con éxito, es decir, percibe que la situación le supera. Esta situación genera en el individuo inseguridad, angustia y agotamiento (mental y físico) entre otros síntomas. Cualquier situación que supone un cambio en nuestra rutina nos puede generar Estrés (desde acontecimientos catastróficos, incontrolables o impredecibles tales como enfermedades, muerte de un ser querido, accidentes… hasta acontecimientos que forman parte de nuestro día a día tales como horarios, responsabilidades, contratiempos…), la forma de afrontar los cambios variará en función de las características individuales de cada persona.

Cuando la ansiedad aparece con una frecuencia e intensidad desproporcionadas y limita nuestra vida de alguna manera, estamos ante un trastorno de ansiedad.


¿PODEMOS ELIMINARLOS?
La respuesta es sí. El tratamiento más eficaz para tratar los trastornos de ansiedad es el Cognitivo-Conductual el cual aborda todos los síntomas de ansiedad: físicos, mentales y de conducta. Las técnicas utilizadas varían en cada caso. Hay varios tipos de trastornos de ansiedad y cada uno de ellos precisa de un protocolo de tratamiento distinto. En todos los casos, tiene que haber una evaluación exhaustiva para poder elaborar un plan de tratamiento personalizado. Los tratamientos empiezan dando información al paciente acerca del trastorno (en qué consiste, porqué se mantiene, cómo puede superarse). Posteriormente se inicia el entrenamiento en las técnicas adecuadas para ese caso (por ejemplo, exposición progresiva a síntomas o a situaciones temidas, reestructuración de pensamientos y creencias, técnicas de relajación, entre otras.)


El tratamiento que se ha demostrado es el más eficaz para tratar los trastornos de ansiedad es el Cognitivo-Conductual el cual aborda todos los síntomas de ansiedad: físicos, mentales y de conducta.

Para más información:

CENTRO ITAE
Via Augusta, 291.
T. 93 206 51 51
www.centreitae.com
info@centreitae.com

13 comentarios:

  1. Hola! Yo quería comentarles que tengo un miedo atroz a sentarme en cualquier silla que no sea las de mi casa o la de mis familiares.
    Tengo la sensación que están todas sucias, sobretodo en transportes públicos, cines, bares y restaurantes.
    ¿Esto es una fobia? ¿Tiene solución?

    Gracias.

    ResponderEliminar
  2. Apreciada Filo:

    Por lo que nos cuentas en tu comentario, nos resulta difícil poder establecer un diagnóstico sobre si se trata o no de una fobia, pues necesitaríamos más información para hacerlo.

    Sin embargo comentarte que por lo que expones, sí podemos decirte que tienes unos pensamientos relacionados con el miedo a la suciedad, estos pensamientos seguramente son recurrentes, no deseados y te provocan malestar. El hecho de evitar sentarte en cualquier silla que no sea de tu casa o de un familiar, da más importancia al pensamiento y en consecuencia aumenta el miedo y la ansiedad.

    La parte más importante, es que tu problema tiene solución. Des de la terapia cognitivo conductual, el mejor tratamiento para problemas como el que nos cuentas es la exposición en vivo con prevención de respuesta. Se trata de identificar las situaciones o pensamientos que provocan angustia y enfrentarse a ellos sin realizar el ritual. A menudo resulta difícil conseguirlo uno mismo, por lo que se requiere la ayuda de un terapeuta especializado que te ayudará a resolver la situación.

    Si tienes más consultas, no dudes en contactarnos:
    T 902 100 006
    E info@centreitae.com
    W www.centreitae.com

    Estaremos encantados de atenderte.

    ResponderEliminar
  3. LAURA SOFIA PARRA AVILA27 de diciembre de 2010, 9:57

    Hola.

    Me encuentro embarazada y mi embarazo es de alto riesgo puesto que tengo la presión arterial alta. Además en la primera ecografía de mi bebé no encontraron latidos en el embrión y deben repetirme la ecografía en dos semanas. Tengo ataques de pánico y agorafia desde los 19 años, y después de todo esto no puedo dormir y tengo taquicardia. Me asusta porque sé que en mi estado no puedo tomar medicamentos, y estoy pasando la peor navidad de mi vida, después de la alegría por el embarazo, ahora tengo varios problemas de salud nuevos y no estoy segura de si mi bebé está vivo o no. Me encuentro muy mal.

    Gracias

    ResponderEliminar
  4. Apreciada Laura:

    Ante todo expresarte nuestro apoyo por la delicada situación en la que te encuentras. No obstante, en la medida de lo posible, intenta no anticipar lo peor, hasta que no tengas los resultados de la ecografía.

    En cuanto al pánico con agorafobia, lo más adecuado sería ponerte en manos de un especialista y tratar tu problema de forma específica, realizando una exploración de la evolución de este trastorno a lo largo de los años, analizando las estrategias de afrontamiento de las que dispones y en base a ello, dotarse de otras herramientas de gestión de los síntomas físicos, psicológicos y conductuales.

    Es importante que no lo pospongas, más teniendo en cuenta que estás embarazada. Si padeces este trastorno desde los 19 años, seguramente habrás realizado algún tipo de tratamiento, con lo cual sabrás que los síntomas en si, no son peligrosos aunque sí muy desagradables.

    En cuanto a los medicamentos, te decimos lo mismo, es necesario realizar una exploración de valoración completa para saber qué tratamiento es el más adecuado para ti, eso teniendo en cuenta que se considera necesario un tratamiento farmacológico.

    Esperamos haber dado respuesta a tus dudas. Nos quedamos a tu disposición. ¡Muchos ánimos!

    EQUIPO ITAE
    T 902 100 006
    E info@centreitae.com
    W www.centreitae.com

    ResponderEliminar
  5. Mauricio de Villavicencio (Colombia)9 de febrero de 2011, 12:37

    Hola, me contacto con uds. ya que no se que hacer, hace un año ya que fui diagnosticado como ansioso pero hay cosas particulares que quiero que me expliquen. Por ejemplo es normal que las crisis se intensifiquen cuando cae la tarde, hay una razón en especial?, el hecho que sea fumador puede influir mas en que lo mas relevante de las crisis sean relativas a la "falta de oxigeno", me preocupa que normalmente estaba consumiendo 0,50 de alprazolam, y he aumentado a 1,50ml?, es normal que trate de controlar mi respiración, pero al contrario de ver una mejoría, empeoro?, me disculpan que sean muchas preguntas, pero tengo aun mas. espero "ansioso" su respuesta. Gracias

    ResponderEliminar
  6. Apreciado Mauricio,

    En primer lugar darte las gracias por tu exponer tu caso en nuestro blog.

    Respeto a la situación que nos planteas, suponemos que lo que te sucede es que presentas crisis de ansiedad. Cuando una persona presenta crisis de ansiedad, es importante que entienda, que a menudo las crisis pueden aparecer de manera inesperada, o bien aparecer en un contexto determinado. Por lo que tú nos cuentas, en tu caso, las crisis aumentan a medida que cae la tarde. Respecto a este hecho, no tenemos suficiente información como para poder responderte si hay algún factor concreto que pueda estar interfiriendo, pues necesitaríamos más información sobre tu caso.

    Sin embargo, lo importante es ver y entender como se mantienen las crisis de ansiedad: lo que sucede es que la persona empieza a sentir una serie de síntomas (que depende mucho de cada persona), que en tu caso se manifiesta principalmente con sensación de falta de oxigeno, tras presentar estos síntomas, las personas sienten miedo por las consecuencias que pueda conllevar, y tienden a estar más centrados en los síntomas, por miedo a que vuelva aparecer una nueva crisis. En este caso, es importante que sepas que los síntomas no son peligrosos, aunque sí muy desagradables. Cualquier estrategia encaminada a distraer la mente o a controlar la respiración, implicará que las crisis no remitan. Lo que se debe intentar, es experimentar las sensaciones, no evitarlas, dejarlas pasar (sin controlar la respiración), y de este modo el cerebro, poco a poco, dejará de asociar estas sensaciones como peligrosas.

    Con lo que respeta al aumento de medicación, decirte que a menudo algunos casos precisan aumentar la dosis farmacológica para poder gestionar mejor la ansiedad. Sin embargo, desde nuestra forma de trabajar, creemos que es más eficaz el tratamiento combinado, es decir tratamiento farmacológico, junto con tratamiento psicológico de orientación cognitivo-conductual donde te explicarán como se mantiene la sintomatología ansiosa y te enseñarán estrategias de gestión de la ansiedad.

    Agradecemos tu confianza en centro ITAE. Quedamos a tu disposición.

    Atentamente,

    EQUIPO ITAE
    T 902 100 006
    E info@centreitae.com
    W www.centreitae.com

    ResponderEliminar
  7. Santiago Gándara28 de junio de 2011, 9:39

    Hola, les escribo porque desde hace 2 meses aproximadamente me está sucediendo algo que me tiene inquieto. Todo empezó con unos mareos leves, pero unos dias despues de haber empezado los mareos, me empezó a agarrar una preocupacion muy grande por quedar mareado toda la vida, lo que me llevo a un estado de desesperacion que culminó en un ataque de panico. Quisiera aclarar además que 1 mes antes de todo esto, tuve 2 hechos casi seguidos que me produjeron muchisimo estres, y que me costó muchisimo afrontar.
    Después de este ataque de pánico, senti miedo de que me volviera a agarrar otro ataque de panico, pero con el tiempo ese miedo desaparecio. Unas semanas despues del ataque de panico, empecé a sentirme raro, empecé a sentir que todo lo que estaba viviendo era un sueño, y me empecé a cuestionar cosas como por ejemplo que la vida entera siempre fue un sueño mio. En el momento que me aparecio ese pensamiento me desesperé mucho, pero de a poco le empecé a dar menos importancia. Ahora lo que me está ocurriendo es que no dejo de pensar ni un segundo en cosas malas, siento preocupacion todo el tiempo aunque a veces ni siquiera se por que. Y otra cosa que siento es una sensacion de que el tiempo pasa mucho mas rapido, y de que estoy como separado de la realidad.
    Bueno no quiero extenderme mucho mas, pero espero que se haya entendido. Hubo algunos datos que no puse para no sobrecargar la consulta.
    Espero su respuesta a mi e-mail.
    Muchisimas Gracias.

    ResponderEliminar
  8. Apreciado Santiago,

    Hay gente que sufre un ataque de pánico de manera inesperada y se asustan muchísimo, ya que piensan que están teniendo un ataque de corazón, o se están volviendo locos o incluso que morirán en ese mismo instante.

    Como consecuencia a esa crisis, queda una gran preocupación por la posibilidad de que se vuelva a repetir el ataque de pánico o alguno de los síntomas de manera aislada. Ello conduce a la persona que lo padece, a hipervigilarse, es decir a estar muy atenta a cualquier síntoma de ansiedad que pueda aparecer, lo que genera aún más miedo, mareos, inquietud, etc.

    Es importante explicar que la ansiedad se expresa a nivel físico (en tu caso, inquietud y mareo), a nivel de pensamiento (preocupación por si se vuelve a repetir, hipervigilancia) y a nivel conductual, ya que mucha gente empieza a evitar situaciones o actividades por miedo a que aparezca la ansiedad. Es la denominada Agorafobia.

    En relación a esta sensación que explicas de rareza, de vivir como en un sueño, o de percibir que vives apartado de la realidad, es un síntoma más que se llama Despersonalización, y es frecuente en pacientes con Ataques de Pánico.

    Estos eventos estresantes que comentas y que sucedieron 1 mes antes de que se iniciaran los síntomas son muy significativos, y probablemente hayan facilitado la aparición de este cuadro de ansiedad, aunque puede haber otros factores que hayan influido en la presencia de este trastorno de ansiedad. Por ello, desde aquí te recomendados seguir un tratamiento psicológico llevado a cabo por profesionales especializados en trastornos de ansiedad, ya que la sintomatología que refieres puede tratarse y con éxito!

    Atentamente,

    EQUIPO ITAE
    T 902 100 006
    E info@centreitae.com
    W www.centreitae.com

    ResponderEliminar
  9. Hola!

    Volia fer-vos una pregunta a vosaltres que tracteu el tema de les obsessions, potser em podrieu donar algún consell al respecte.

    M’he donat compte que el meu marit agafa en algunes coses obsessió. Per exemple, amb el cotxe. Ell sempre fa una foto dels cotxes que hi ha al costat quan aparquem al carrer, quan l’agafa s’el mira per si hi ha noves rascades, etc.
    L'altre dia anavem amb uns amics, i un d'ells a l'aparcar el seu cotxe, li va fer un petit copet al nostre guardabarros sense cap conseqüència. I ell va tenir una reacció desproporcionada, que jo no vaig entendre, i els amics tampoc.
    Aquesta reacció descontrolada i fora de context, penso que es degut a aquesta obsessió o mania (com li volgueu dir).

    Tindrieu algun consell per a mi? Com podria intentar que no tingués aquesta obsessió? Hi ha alguna manera de fer veure que el que fa es un absurd? Estic una mica preocupada per que el seu pare (el meu sogre) també es aixi i no m’agradaria que això anés a més.

    Per cert, després es va disculpar amb el amic.

    GRÀCIES AVANÇADES!

    ResponderEliminar
  10. Apreciada Alexandra,
    Gracies por compartir la teva preocupació vers la situació del teu marit.
    En primer lloc, explicar-te que quan una persona té un pensament obsessiu, aquesta és conscient que allò que pensa és irracional, desproporcionat, per molt real o amenaçant que pugui semblar. Per tant aquesta seria una part de la situació del teu marit que seria important saber, el grau de consciència que té sobre la irracionalitat dels seus pensaments. Per altre banda, el que succeeix és que quan es tenen aquests pensaments, pensar que pugui arribar a passar genera tal reacció d’angoixa que la persona intenta fer determinades accions per allunyar el pensament. En el cas del teu marit, les accions serien, totes les fotografies abans d’aparcar, les comprovacions de després, etc. A curt plaç, ell té la sensació que al tenir totes les possibles variables controlades, disminuirà la probabilitat de que passi quelcom amb el cotxe, però el que succeeix realment és que a llarg plaç cada cop necessita fer més coses per controlar el pensament, i sobretot, la resposta d’angoixa davant del pensament no només es manté sinó que va augmentant, podent tenir l’efecte d’anar presentant més rituals.
    Per tant, en un primer lloc, com et dèiem abans, és important que ell prengui consciència que el que pensa és irracional o desmesurat i en segon lloc haurà de deixar de fer gradualment a les conductes que fa per disminuir l’angoixa que li produeix el pensament. Aquesta retirada de comportaments ha de ser gradual, no podem treure totes les conductes de cop.
    Tot i que pot semblar fàcil, pot arribar a ser veritablement complicat per a la persona que pateix aquesta mena de problemes. Per aquest motiu et recomanem
    que en el cas que mostri dificultats i resistències tot sol, no dubteu en contactar-nos. Finalment dir-te que és important no postergar molt la situació, doncs es tracta d’una mena de problemes que si no s’afronten amb les pautes necessàries, a la llarga poden generalitzar-se amb altres rituals i fer més costós fer front a la situació.
    Per a cap nou dubte o consulta no dubtis en consultar amb nosaltres.

    ResponderEliminar
  11. Hola, tengo una obsesión que me persigue desde hace años, relacionada con el temor a relacionarme con los demás. En ocasiones he estado mejor pero hay veces en que la ansiedad me superaba y entonces le decía a la otra persona: "estoy nervioso" como un mantra para relajarme, a veces esto me ha funcionado, pero otras veces esto se ha dado la vuelta y me ha entrado más miedo, y me encuentro diferente con las personas a las que les he dicho esa frase y las que no, a veces para peor y otras para mejor. Creeis que tiene algún sentido el darle tanta importancia a esa frase como para que te condicione a la hora de relacionarte? Ahora mismo estoy en una situación de esas con unas personas con las que convivo y lo estoy pasando muy mal. Muchas gracias, un saludo.

    ResponderEliminar
  12. Hola, tengo una especie de obsesión desde hace años, relacionada con el temor a relacionarme con los demás. He tenido temporadas mejores y otras peores. En ocasiones cuando me he encontrado muy nervioso le he dicho a la otra persona: "estoy nervioso", como un mantra para relajarme, a veces esto me ha venido bien y otras mal, porque a veces me hace sentir mejor pero otras hace que avance el miedo y además luego diferencio y me relaciono diferente con las personas a las que se lo he dicho y a las que no. ?Creéis que tiene algún sentido que por decir una frase te condicione tanto a la hora de relacionarse? Ahora mismo estoy en una situación de estas, y lo estoy pasando bastante mal, ya que tengo mucho miedo por haber dicho eso y eso hace que me quede encerrado en mí mismo sin ganas de hacer nada. Gracias, un saludo.

    ResponderEliminar
  13. Apreciado Alberto,

    Ante todo, gracias por compartir tu situación con nosotros.

    Por lo que explicas, entendemos que presentas ansiedad en situaciones sociales, ante las cuales en ocasiones te enfrentas verbalizando lo que te está pasando.
    Cuando presentamos ansiedad, sea ante la situación que sea, lo importante es enfrentarnos a dicha situación en lugar de evitarla. También es importante que llevemos a cabo la situación sin realizar comportamientos "trampa", es decir, conductas que nos ayuden a sentirnos más tranquilos (lo que tú llamas "mantra"), ya que no hacen más que potenciar el miedo.
    Es importante que aceptes esos nervios y no luches contra ellos. Intenta ignorar el malestar y focalizar tu atención hacia la situación externa, en lugar de centrarte en las sensaciones físicas internas que presentas en esos momentos.
    El hecho de confesar tus nervios puede que condicione la relación porque, a partir de ese momento, temas que la otra persona te juzgue por estar nervioso. Es probable que tu autoexigencia te bloquee al ser consciente de que ahora la otra persona sabe que te pones nervioso cuando te relacionas con ella. Sea como sea, no es bueno utilizarlo como "mantra", pero si ya lo has hecho, aprovecha para darte permiso para estar nervioso y para que el otro lo sepa.

    Si tienes alguna duda más o quieres seguir tratando este tema, no dudes en contactar con nosotros.

    ResponderEliminar